AZOARA LXXXVI.
In n. etc.
Post
tempus, quo nequaquam homo nominabatur,
nos hominem de liquore produximus, dantes illi uisum
et auditum,
uiamque
docuimus, quod quidam rectam, quidam prauam exequentur : gratiasque
quidam reddunt, quidam uero minime.
Incredulis quidem cathenas, et ferrum et focum
praeparauimus.
Ex uase
uero camphora condito,
et
ex aperto fonte homines Dei potabunt,
quibus inerat uerborum fides
atque constantia,
timorque diei longissimi mali,
et distributio ciborum pro
dilectione diuina pauperibus, et orphanis, et mendicis,
quique confessi sunt, se non dedisse
uictum illis nisi pro Dei facie, nullam inde remunerationem seu
gratiam expectantes,
quoniam Deum amaramque diem timuerunt.
¶
Deus igitur illos ab illius malo diei liberat, dans honorem, et
ornatum,
[1]
atque mercedem
maximam, paradisum uidelicet,
et lectisternia serica propter indurationem. Ubi nec
solis feruorem seu frigus sentient :
sed arborum obumbraculum, sibi suos fructus collectos
inclinantium, illic habituris.
Et ibidem cum uasis uitreis
et argenteis optimae compositionis,
illis potus, uelut
zinziber saporifer,
ex
fonte zelzebil administrabitur.
Aderunt et iuuenes uelut margaritae speciosi,
omniumque diuitiarum et
bonorum copia.
¶
Vestes quidem sericas et deauratas illi iuuenes induent, torques
argenteos in brachiis ferentes. Vinum quoque benedictum illic Deo
dante sufficiet.
Huiusmodi quidem mercedem ob actus uestros gratos et
commendabiles accipietis.
[2]
Tu quidem, cui Alchoran istum misimus,
diuinum expecta iudicium, non
peccatores et incredulos imitans,
sed mane uespereque diu Deum deprecans,
et humiliter adorans.
In loco diligentium mundum istum,
dieique grauissimae obliuiscentium,
nostra uoluntate potente restituemus alios.
Omnibus ad Deum progredi
uolentibus,
quod nemini
tamen possibile est, nisi ipse sapiens et immensus uoluerit,
[3]
haec
sunt commemoranda.
¶
Qui uult ueniam et misericordiam, misericordiam praebet, malis malum
grauissimum illaturus.
