AZOARA LXXXIIII.
In n. etc.
Vir pannis laneis cooperte,
[1]
cito
surgere, teque corrigere,
et a rebus iniustis declinare, omniaque contingentia
pro nomine Dei sublimis
omniumque maximi patienter sustinere,
[2]
teque tuasque uestes emundare nullatenus recuses.
Dies quidem rationis
omnis
amarissima fiet
incredulo.
¶
Illum mihi dimitte, qui solus eum condidi,
[3]
pecuniamque multam illi
pluresque filios testes praebui,
spaciumque permisi,
cuius augmentum ille
sperabat.
Illum enim in
ignem sursum tendentem ascendere faciam,
quoniam nostris praeceptis non
credidit,
et
praemeditate prout uoluit,
interfecit,
consulteque factus est interfector.
¶
Deinceps
iracundus
respexit,
et disgrediens
ac insurgens,
hoc
incantationem,
et nil
nisi uerbis ab homine compositum esse confirmauit.
Illum igitur in ignem quietis
impatientem
et
interminabilem,
incredulos
comburentem,
cui decem
et nouem supersunt, deiictam.
[4]
¶
Nos non posuimus super populum ignis, nisi tantum angelos, eorumque
numerum signauimus, ut mirentur increduli. Homines uero librorum
atque boni corda firment, fidem adaugeant. Homines uero cordis
infirmi quaerant, ut quid hanc Deus similitudinem exhibuit. Ipse
quidem Deus. Hos itaque deuiare, illos recte proficisci pro uelle
suo facit. Quod cum sit multa gentibus peritia, nullus exercituum
Dei, praeter ipsum solum, agnoscit.
[5]
¶
Per lunam
et auroram
atque diluculum iste est
unus maiorum,
castigantium atque docentium gentes,
quas credere seu recedere uoluerit.
Omnibus quidem actus sui
pignora fient,
exceptis
dextrae partis hominibus,
[6]
qui paradiso mansuri,
uicissim dicent incredulis :
Quis uos in ignem deiecit ?
[7]
Respondebunt : Nos
quidem nec orationes fecimus,
nec pauperes cibauimus,
et iniuste de Deo locuti,
hunc diem
usque ad illius manifestam
euidentiam,
quando
nullus prodest intercessor,
contradiximus.
Quare non reminiscuntur ? Quare non se conuertunt
homines ?
[8]
Sunt quidem
uelut asini,
leonem ex
pauore fugientes.
Quibus
licet multum optantibus, notulae bonae nequaquam tradentur.
Quoniam diem illam
minime timebant.
Hoc
autem, nil nisi sapientiam et recordationem,
qui uult commemorat.
Hoc tamen agere nemo poterit, nisi
Deo uolente, a quo procedit omne bonum atque misericordia.
