AZOARA LXXXI.
In n. etc.
[1]
Noë missus
castigatum homines, ante mali grauis aduentum,
inquit : O uiri, uobis doctor et
castigator diuinitus missus sum,
ut exaudiendo me Deum timeatis.
Sicque ueniam peccaminum
assequemini, placitumque dilatabitur. Dei tamen terminum nullatenus
euitari sapientes intelligunt.
Sed licet noctu dieque illos castigando doceret,
nil hic nisi diffugium
suum ab illo effecit.
Quanto magis enim obnixe eos castigauerit, et a Deo
ueniam illis quaesiuerit,
nuncque secrete, nunc publice,
ut Deum ueniae datorem obsecrarent,
precatus fuerit,
tanto
magis insurgendo suas aures digitis, oculosque palmis suis atque
uestibus cooperuerunt.
[2]
¶
Coelum quidem uobis imbres
ad augmentum prolis,
atque pecuniae, nec non hortorum et
amnium donum et incrementum mittet, Deo iubente,
qui uos multiformes effecit,
et coelos ordine septeno
distinxit,
lunamque
lucem, solemque candelam constituit.
Idemque uos e terra plasmans,
uos ad se denuo suscitando
reuocabit,
qui terram
uestris itineribus
planam effecit.
Cur ipsum igitur corde
puro moreque bono non inuocatis ?
¶
Adhuc item sermonem suum prosequendo
Noem
dixit : O Deus, me
nullatenus imitando,
sed
dolos quam plurimos perpetrando,
id quod sibi pecuniam atque prolem non nisi damno suo
tribuit, secuti sunt.
Unde illi persuadentes, uicissim caeteris, ne suas
desererent imagines,
quae maxima multis erroris occasio fuerunt,
uidelicet
[3]
† Huden,
[178]
Schuan, Iaguta, Iannea, Nacen,
cum propter castigamina plus
aberrauerint, reique multum extiterint, nostra manu summersi sunt,
deinceps in igne positi, omni tutore uindiceque carentes.
Quod et Noë deuote precatus est,
dicendo :
Tu Deus, nullum eorum peccatorum superstitem esse patere :
[4]
quoniam plures errare
facient, nullam nisi malam et incredulam prolem facturi.
Mihi uero, meisque parentibus atque
credentibus ueniam largire, et incredulis nil nisi confusionem
immitte.