AZOARA LXXVIII.
In n. etc.
[1]
Per calamum
et lineas atque scriptum,
tu non es nisi Dei nuncius
habitus optimi,
mercedem maximam inde sumpturus,
non magus, non
daemoniacus.
Quod fiet
euidens,
quando Deus
bonos malosque discernens, quis rectam,
quisue prauam
uiam secutus fuerit, explanabit.
Contradicentes,
qui te sibi similem esse desiderant,
nullatenus sequaris,
nec iterum crebre
iurantes, quoniam ipsi contemptibiles sunt.
¶
Idem quoque sunt rerum uilificatores, et seditionum seminatores,
detractores etiam,
[2]
bonique diminutores, et culpabiles,
ac increduli,
prolis tamen atque pecuniae
diuites :
qui nostra
praecepta audientes, illa priorum esse mendacia perhibent.
Unde nos sibi suas
facies denigraturi,
malum ab illis saepius contradictum inferemus.
Talium enim dormientium
facies diuina uindicta superueniens,
quasi noctem comburendo denigrauit.
Qui mane nisi tales a caeteris
rogati,
ut sicut prius, si possent, sua negotia peragerent,
tandem percipiendo se prauam et
falsam uiam esse secutos asserebant.
Eorum uero medii dixerunt : Nonne uobis diuinam
inuocationem iniunximus ?
Illi uero se male fecisse, Deum
testem adhibuerunt.
¶
Sic his illi sui causam erroris improperabant.
Forsan tamen Deus
[176]
hoc malum in melius mutabit : Quoniam ad illum orandum
plene conuertimur.
Cumque malum huius mundi magnum sit, constat apud
sapientes, alius maximum esse.
Timentibus enim, a Deo paradisus tribuitur.
Vos minime, malos bonis
coaequare poteritis.
Aut
quid dicitis ?
An librum
hoc affirmantem habetis ?
Quis eorum, dictum hoc asserit ? Perscrutetur.
Vel si participes habent
ad sui dicti probationem, cum illis accedant.
Die, qua uocabuntur Deum adoratum,
hoc agere nequibunt :
Quoniam hoc sani uocati recusabunt.
Siue paulisper dona illis spacium,
qui quaesiti reatus
emendationem seu beneficium, hoc impossibile sibi dicunt esse.
Ego enim sapientissimus et
prudentissimus,
illos quo nesciunt, attraham.
An sunt ipsi secretorum scientes ?
Scribant igitur ipsa.
[3]
¶
Tu uero diuinum expecta iudicium, non imitans inclusum pisci, qui
reus diuinitus aduocatus,
nisi pietate diuina subueniente, ibi permaneret :
per me tamen extractus,
bonus effectus est.
Increduli librum istum audientes, uisum aduertere
nequeunt, sed nuncium daemoniacum,
[4]
cum non sit nisi doctor gentium, appellant.