AZOARA LX.
In n. etc.
Per Alchoran disertum
[1]
summe
mirati sunt increduli, nuncium de semetipsis esse missum,
indignanterque dicunt, hoc diuinum esse miraculum.
Sed licet ipsi dicant, Cum mortui
nos in puluerem redacti fuerimus, prolixus erit reditus :
tamen nos scimus, quantum de suo
numero parua singulis diebus surripit, et quando fiet reditus. Apud
nos enim est liber, haec omnia notans.
Illi uero ueritatis missae contradictores, summe
dubitant.
[2]
Nonne uident,
quomodo coelum supernum sine plica confusioneque speciosissimum
ornauimus,
et terram
planando montibus firmauimus, et in ea rerum omnium pares formose
creauimus,
ad omnium bonorum uisum et recordationem :
et per aquas utiles coelitus missas producentes
hortos, et spicas, ac germina,
nec non palmas proceras, et hermodactylos,
uictum scilicet hominibus, terram
mortuam excitauimus, consimili quoque potentia ueraciter illos
suscitaturi ?
[3]
Sui quoque
praedecessores, uidelicet homines Noë et Hat,
superbique Pharaonis,
nec non et Tuba, nostris
praeceptis, atque prophetis contradixerunt.
Illisque contingit, quod illis
praedictum est et praedicatum.
Ego quidem hominis conditor, sui cordis secreta
cognosco,
[4]
illi propior quam guttur suum.
Nihil autem
in dextris uel in sinistris
loquitur quis, uel
operatur, quin a Deo sciatur atque firmetur.
¶
Verum ueraciter mortis ebrietas, quam uos diffugistis,
flatuque buccinae ueniet iudicii
dies,
qua cunctae coram
uenient animae, cum testibus suis adductis.
[5]
Dicetque Deus : Qui diem istum
neglexistis, iam detectis oculis uestris limaciter perspicite,
et gehennam omnes
intrate, malum grauissimum passuri : qui nostris praeceptis
contradixistis,
increduli manentes, et bona prohibentes, malaque
gerentes,
et cum Deo
ponentes participes.
Sui
quoque socii dicentes hoc idem sibi contigisse, Deum sic
alloquentur : O Deus, nos quidem eis nullatenus errorem intulimus,
sed ipsimet errauerunt.
Respondebit Deus : Nolite mecum causas agere.
[6]
Verbum enim meum non
mutabitur, quin contradictoribus infernus impleatur, et uos iam meos
habuistis nuncios.
Infernus quidem ab illo tunc quaesitus, an plenus
sit, respondebit : Adhuc tribue.
[161]
Credentibus quidem, et diuina
mandata corde puro custodientibus, inquiet Deus :
Paradisum timentibus factam,
intrate cum salute.
Haec est enim dies, qua perpetuam mansionem illic accipietis,
omne uelle uestrum habituri, quod
et ego semper augebo.
[7]
Plurimae gentes illis potentiores a nobis destructae,
in terra multum malum operatae, an quoquam in terris apparent ?
Hoc quidam sapientes in
memoriam reducere deberent, et recolere,
quomodo sine labore fatigationeque
coelos, et terram, et interpositum omne sex diebus creauimus.
Tu quidem dictum eorum sustine,
et ora Deum ante solis ortum et occasum,
caput bis ad terram inclinans,
[8]
et expectans, quando
praeco clamorem ex propinquo faciet.
Illa namque die uocem ueram audient omnes, et e
foueis exibunt.
Terra
namque cito diuidetur,
nostra uoluntate iubente, ut ad nos redeant omnia :
quibus prius uitam, postea mortem dedimus.
[9]
Nobis omnia sua dicta
cognoscentibus, nullam illis castigando uim inferas : sed tantum
Alchoran istum illis explana, ut sic timentes dirigas.
