AZOARA XIII.
Grauioris
hostilitatis et infestationis Iudaei semper erga nos, amicitiae uero
maioris Christiani reperiuntur. Christianorum etenim sacerdotes et
praesules non indignantes, praesumptuosiue,
cum uerbum super prophetam positum
audiunt, ueritatemque cognoscunt, lachrymantur, et dicunt : O Deus,
nos cum illis bonis hominibus credentes, te nos illis associaturum
summe speramus.
[1]
Cur enim in Deum, et ei
quod nobis de ueritate datum est, non crederemus ?
[2]
Hoc
autem uerbo, sicut et omnes benefacientes, paradisum aquarum fluxu
dulcissimam promerentur.
Increduli uero, meisque praeceptis contradicentes, igni deputantur.
Viri boni, res a Deo
uobis illicitas statutas, uel e conuerso, cum Deus a se prohibita
gerentes abhorreat, nequaquam efficientes,
bona sapida uobis a Deo concessa,
ipsum timentes, quem adoretis, et inuocetis, comedite.
[3]
¶ Iusiurandum ex corde factum, non
aliud uos coram Deo reos efficit.
[4]
Illius quidem
ueniam adipisci studens, decem pauperes pascat, sicut suam gentem
pascere mediocriter consuetus est, aut eos induat, uel hominem
redimat. Horum omnium impotens, tres dies ieiunet. Hoc itaque
propter
[43]
iusiurandum facturi, ea diligenter
obseruantes, maxime nitetis : Deo uos sic sua secreta docenti,
grates reddite.
[5]
Viri boni, uinum, et
aleas, et scacos, cum non sint res licitae,
sed diaboli machina, per quae inter
homines inimicitiam et abhorritionem iniicere, et eos ab orationibus
et inuocatione Dei retrahere maxime nititur, praetermittite.
Dimittetis igitur, an non ?
[6]
Sed Dei mandatum
sequentes, legatoque suo parentes, uobis cauete. Sin autem, non plus
nuncio quam mandatum perficere pertinet.
Quando timuerint, et crediderint, et benefecerint :
itemque timuerint, et crediderint, et benefecerint : sicque tertio,
de cibis eorum nullam curam custodiamue suscipias. Deus enim
benegerentes diligit.
[7]
Viri boni, Deus uos in paruo uenatu manibus uestris seu lanceis
sumendo tentare uoluit, ut sic timentes se dignoscat. Prohibitum
faciens, graue malum tolerabit.
In mensibus igitur prohibitionis et peregrinationis,
nemo bonus uenatum interficiat : quem quilibet sponte perimens,
[8]
pro
illius modo coram testibus in cibis pauperum apud Mechan, uel
deinceps ieiunio persoluat. Hoc itaque praeceptum amodo seruate,
transacta pro nihilo ducentes. Deus enim incompraehensibilis et
sapiens, ulterius inde uindictam sumet.
Omnis uenatus maris, euntibus Mecham, ac
discedentibus, ad comedendum licitus est : Terrae uero uenatus,
minime. Ad Deum itaque redituri, ipsum timete.
Mechae domum, uel mensas, ac
oblationes, Deus aram hominibus constituit : ut sciant, omnia
coelestia seu terrestria compraehendi sapientia Dei, omnia scientis.
Qui licet pius et
misericors sit, grauis in fine censetur.
[9]
¶ Ad prophetam nil nisi mandatum
patefacere pertinet, Deo sciente singula, manifesta scilicet, et
cordis arcana.
Mala et
insipida, licet ipsa plura sint, saporiferis minime coaequantur.
Homines sapientes, ut in anteriora procedatis, Deum timete.
De praeceptis huius
libri quare quis quaestionem querimoniamue mouet ? Post Alchoran
enim positionem, quicquam inde mutare nefas est. Et mutatio si
fieret, uobis iram atque molestiam generaret.
Haec et his similia, priusquam
uos, caeteri quaesiuerunt, sed eis postea minime crediderunt,
nec Bahiratin, nec
Cehibatin, nec Cehiletin, nec Ham Deus mandauit.
Increduli quidem, et minime Deum
adorantes, deoque mendacium imponentes, cum ipsi postulantur
praeceptis a Deo positis suoque legato fidem adhibere, inquiunt, se
nolle quicquam imitari, nisi quod parentes sui imitati sunt. Quibus
talis fit obiectio : Utrumne patres, nisi uiam rectam tenentes,
imitamini ?
[10]
Viri
boni, cum cuiusque sua sit anima, nec sibi rectam uiam proficiscenti
alius error noceat, uos ad Deum, omnia facta uestra uobis dicturum,
conuertamini.
[11]
Inter uos item testimonia facite, cum quis ad mortem hora diuisionis
appropinquauerit : sintque duo uestri, aut alius professionis,
testes. In itinere uero mortem praeoccupatos, usque post orationem
terminatam, tenere debeatis. Suique testes per Deum iurabunt. Sed
nec quicquam falsitatis apponere, nec minus dicere, nec pro pecunia
testimonium uendere, cum quilibet modorum istorum peccatum pariat.
Si eos tamen illic
peccare contigerit, alii super eos testimonium dantes, iureiurando
probent suum testimonium uerius quam priorum existere.
Deum timentes, ipsum exaudiant,
cum ipse malos uiam rectam nequaquam doceat.
[12]
Dic Deum omnes
nuncios congregaturum, eosque quaeret quid scilicet proficuum
quisque fecerit : quod tamen nequaquam eorum est scire, sed ipsius
Dei, qui cuncta nouit cordium arcana.
[13]
Deus Iesum Mariae
filium
[44]
affatus, cui tribuit animam mundam
atque benedictam, qua iuuenes et infantulos affatus est, et formis
uolatilium luteis a se factis insufflans uolatum praebuit. Caecum
natum, atque leprosum curauit : Mortuos resuscitauit :
[14]
quem item librum, et sapientiam, nec
non Euangelium et testamentum docuit, inquit : Te sic ad filios
Israël cum uirtutibus meo uelle ueniente, eorum increduli magum esse
perhibent. Tu uero de bonis tibi matrique tuae diuinitus datis, mihi
gratias redde.
Deo item
a uiris uestibus albis indutis quaerente, an in se nunciumque suum
crederent ? responderunt, Ita, credimus, et tu testis es.
Inde eisdem a Iesu Mariae filio
quaerentibus, an Deus super omnes mensam coelestem ponere potens
esset ?
[15]
Iesus ipse
respondit : Si creditis in Deum, ipsum timete.
Illis autem dicentibus, Volumus
inde comedere ad nostrorum cordium confirmationem, utrum te uerum
dixisse sciamus, cum nostro testimonio confirmemus.
Deus inde sic exorat : O Deus,
nobis mensam coelestem quae sit nobis pascha, omnibusque
praesentibus, primis scilicet, atque caeteris, atque miraculum
tribue.
Quem Deus
exaudiens inquit : Illis eam praebebo. Sed quisquis eorum deinceps
incredulus factus fuerit, eum prae cunctis mundi gentibus, poenis
atque miseriis affligam.
[16]
Ipsi iterum Deo dicenti : O Iesu
Mariae fili, tu persuades hominibus, ut Dei loco te matremque tuam
duos deos habeant, et uenerentur ?
[17]
respondit Iesus, Nolit Deus,
ut ego quid praeter uerum dicam. Et si ego protuli, tu nosti. Quia
tu omnium secreta cordium noscens, mei cordis arcanum penetras : ego
uero nequaquam tui.
Tu
scis itaque, me nil hominibus nisi mandata tua dixisse, scilicet
quod te Deum meum atque suum inuocent, et adorent : quorum quamdiu
tibi placuit, testis affui. Nunc autem tu, qui es testis omnium,
post quam ab illis ad te me sublimasti, eorum cognitor existas.
Quibus si malum feceris, gens tua sunt :
Si condonaueris, tu es
incompraehensibilis et sapiens.
Dicit Deus : Nunc instat dies, quo sua uindicis
ueritas proficiet. Eis etenim ueniam quoniam me secuti sunt, quod
sibi prae caeteris lucrum est maximum, et paradisum aquarum fluxu
dulcissimam, ubi perseuerent, tribuam.
Ego namque Deus omnipotens, coelo et terrae, et
uniuersis quae sua capacitas continet, impero.