AZOARA LVIII.
In n. etc.
Tibi quidem summam leuitatem atque facultatem in acquirendo tribuit Deus,
[1]
tibi peccata praeterita
futuraque dimissurus, suum praeceptum facturo, qui te docens uias
rectas,
potenter te
uindicabit :
qui super te
salutem et securitatem, animosque credentium reconciliationem et
augmentum fidei ponit, qui sapiens et incompraehensibilis, exercitus
coelorum et terrae creauit.
Credentes uiros seu mulieres in paradisum perpetuae
mansioni missurus, quod sibi leue est :
Incredulos ac ponentes cum Deo participes, ac de illo
malum cogitantes, in malam uiam repulsurus, grauiter puniet,
cum ipse dominetur
exercitibus coelorum et terrae.
Te quidem testem, gaudiique nuncium et castigatorem
misimus,
[2]
ut te sequendo
in Deum credant, suisquam parendo praeceptis, illum maxime
glorificent,
[3]
et mane uespereque suppliciter inuocent.
Manus suas subleuando soli Deo
seruierunt. Manus namque Dei suis praesedit manibus. Omnis autem
mendax, sibi mentietur : Verbis autem constans, misericordiam
consequetur.
[4]
Arabes
autem rudes domi manentes, pecuniae suae simul et gentis
impedimentum praetendentes, seque sic excusantes, ueniam postulant :
aliud uoce praeferentes, aliud corde tenentes. Sed quid impediet
Deum omnes actus suos dinoscentem, quin bonum uel malum illis
inferat pro uelle suo ?
Opinati sunt autem hoc etiam optantes, indeque praui
malique facti, quod nunquam ulterius propheta uirique boni suos
reuisitarent,
sed
hominibus nequaquam in Deum credentibus, neque per prophetam
secutis, feruorem ignis praedestinauit
Deus, imperator coelorum et terrae, huic condonans,
illum pro uelle suo damnans, pius ueniaeque largitor.
In domo tamen residui, Dei uerba
mutare quaerentes, fallaciter inquient : Cum praedatum iueris, duc
nos tecum. Tu uero responde, Nolite me sequi. Sic enim antecessores
uestri prius polliciti sunt, decipiendo. Illis tamen dicturis, hoc
ob inuidiam fieri, nescientibus tamen hoc,
sic responde : Nos uocabimus uos ad
litem maximam, ubi uos, nisi se uerterint alii, pugnare necesse
erit.
[5]
Si pugnaueritis, maximam a Deo mercedem : si retrocesseritis,
ut prius, graue malum
[159]
accipietis.
[6]
Caecus quidem, et
claudus, ac infirmus, nullatenus ob moram et mansionem rei sunt.
Demum omnis sequens Deum atque prophetam, paradisum possidebit.
Discedens autem, graue malum patietur.
¶ Viri boni, manus suas
subtus arborem eleuati, Deo placuerunt : qui noscens secreta cordium
suorum, securam firmitatem
[7]
illis tribuit,
et praedam multam ac capturam omnem
illis leuiter attulit.
Quoniam eos multam
capere praedam,
hostesque suos manus ab illis retrahere, ut sic illis
populis admirandi fierent, praecepit : sine quo docente uias rectas,
minime uictoriam ab
illis essent adepti. Sed ipse suis semper propitius, omnipotens
est.
[8]
¶
Si pugnarent uobiscum increduli, in fugam uerterentur, nec
adiutorem, nec uindicem habituri,
praeter Deum, ius primum immutabile mittentem,
[9]
qui cunctos actus
uestros perspiciens, manus uestras ab illis, et suas a uobis circa
Mecham, postquam superiores facti estis, retraxit.
Incredulis autem uos a templo Haram
diuertere quaerentibus, malum subitum et improuisum iam incubuisset,
nisi propter bonos uiros seu mulieres, licet uobis hoc ignorantibus.
[10]
Sed si malorum atque bonorum disiunctio fieret, incredulis malum
maximum inferremus. Sed diuina pietas suis subuenit.
Incredulis quidem summa fiducia
sperantibus insciorum auxilium, prophetae suisque securitatem et
fortitudinem, uerbumque diuini timoris intulit. Unde munera Dei,
scientis omnia, meruerunt.
Veraciter quidem secundum uisionem ueram diuinitus
prophetae uidebatur, quoniam ipse timoris expers, et abraso capite,
[11]
Deo uolente, templum Haram ingressus, uocem huiusmodi percepit : Ne
timeatis : Deus enim scit, quae tu et caeteri ignoratis, quod uobis
licite captionem tribuit.
Ille quidem prophetam doctorem et ducem in lege sua
constituit, ut ipse Deo teste sufficiente, legem suam super omnes
alias extollat, et manifestet.
[12]
Machumetus enim, suique fautores, incredulorum (Dei
iussu) uictores existent, sibimet inuicem prospicientes, ipsique Deo
propter suam dilectionem humiliantes, faciesque gestantes
humilitatis, orationes fundunt iugiter.
[13]
Hique secundum testamentum
et Euangelium assimilantur grano, quod in calamum surgens, messem
reddit multiplicem, laeticiamque seminantibus, et incredulis iram.
Credentibus et beneficis, optimam mercedem tribuit Deus.
