AZOARA LI.
In n. etc.
Alchoran Arabicus a Deo pio misericordeque positus,
res enodans, atque discutiens,
scientibus
his bonum,
illis malum nunciat. Sed plures ab auditu illius discedunt,
dicentes : Corda quidem
nostra contra id quod tu praedicas, clauduntur, auresque nostrae
plumbo sigillantur. Sit igitur inter nos diuisio, uosque pro modo
uestro, sicut ego pro meo,
qui sicut uos homo sum, facite. Mihi quidem nunciatum
est, quod Deus uester non est nisi Deus unus. Ad illum igitur recto
tramite procedite, et precando suppliciter ueniam acquirite.
Incredulis autem,
qui
scilicet nec decimas soluunt, nec alius aduentum diei credunt,
malum perpetuum
incumbet :
Velut
credentibus et benefacientibus, bonum indeficiens tribuetur.
[1]
Sed uos quare ponitis
pares Deo domino mundi, qui terram in biduo creauit,
et in ea montibus firmata, cuncta
comestibilia duorum aequalium exquisite dierum spacio creans, ex
illa semen omne multiplicatum edidit,
posteaque fumo coelos ascendente, illi terraeque
dixit : Utrum sponte uestra, an ui uaditis atque reditis ? Illi uero
responderunt, sponte.
[2]
¶ Coelos deinde septem biduo distinguens, in singulis eorum res pro
uelle suo posuit. Unde mundum fulgoribus et custodibus decorauit.
Non credentibus autem in
ipsum Deum, talium operum factorem, dic : Quoniam ipsi patientur
sicut Hat et Themuth,
qui nostris nunciis clam atque palam persuadentibus,
ut in Deum unum crederent, responderunt : Si uellet Deus nos in eum
credere, angelos nobis mitteret : Vobis autem nequaquam fidem
adhibemus.
[3]
Hath se cum
gente sua fallaciter sublimans, inquit : Quis nostri potentior
uiribus existit ? Nonne uidere poterant Deum esse potentiorem, cuius
uirtutes etiam uisas ipsi negabant ?
Illis igitur uentos frigidos in diebus malis
immisimus, illos confundentes, et eosdem tutore uindiceque carentes
alius uitae dolore grauissimo puniuimus.
Themuth quoque uiam rectam
docuimus : sed ipse caecus esse maluit. Unde illi supplicium et
dedecus intulimus :
credentes atque timentes saluauimus,
hostesque nostros hora scita
coadunandos, in igne perpetuo damnabimus.
Opera quorum oculi sui simul et
aures ac cutes Deo faciente loquentes testificabuntur,
putatisne testibus in operibus
uestris carere, et Deum opera uestra nescire ?
Oculi uestri quidem et aures
testimonium ferent.
Unde
coram Deo nil prodest excusatio, sed obest :
Cum suorum praedecessorum, hominum
scilicet et diabolorum, uerbum perditionis super eos sit firmatum,
eisque pares constituimus, qui suis inhaerens manibus asque
posterius sibi placere fecerant.
Dicent tamen semper increduli : Huic Alchoran
nullatenus credatis, sed reiicite, sicque superabitis.
Illos quidem sic nostris resistentes praeceptis, ob
huiusmodi uerbum grauiter affligemus, illaturi sibi peius operi suo
damnationem perpetuam.
Sed ipsi die iudicii Deum postulabunt, ut suos
deuiatores sibi monstret, et eos sub
[149]
plantis pedum suorum ponat.
[4]
Confessis autem Deum suum esse dominum, sicque
rectis,
[5]
angelisui custodes nunciantes sibi gaudium promissum et
paradisum, dicent :
Nos
in alius saeculi uita nostri fuimus, et hoc nunciamus uobis, quoniam
omne uotum uestrum et uelle perficietis.
[6]
¶ Vos boni, mansionem ueniae, diuinaeque pietatis habituri,
ubi non est nisi sermo salubris et
optimus, benefacite, semper inuocando Deum, et confitendo uos in eum
credere,
[7]
peccataque cum
beneficiis cum sint disparia remouete. Die quidem iudicii omnis
aduersarius uester amicus esse desiderabit.
Nemo uero gaudium possidebit, nisi
benefactor et indurator.
Cuicunque contigit impedimentum aliquod a diabolo,
Dei cuncta uidentis et audientis tutelae protectionique se
commendet,
cuius sunt
miracula dies et nox, ac sol et luna. Nemo uestri solem seu lunam,
sed suum conditorem adoret, et inuocet.
¶
Multi tamen dedignantur, cum Deo uero manentes, ipsum indeficienter
adorant die noctuque,
qui per aquae missionem, terram mortuam aperit, et
foetum efficit, qui mortuos similiter reuiuificabit, cum sit
omnipotens.
Tui
repraehensores me nequaquam latebunt. Estne melior, in ignem
eiiciendus, an timoris expers, abscessurus ? Vestrum placere
facite : Me quidem actus uestri non latebunt.
Omnes enim contradicentes nostris
nunciis, et libro, iam in libro clarissimo sunt praenotati.
Hic liber a Deo pio
sapienteque compositus, nec mendacium aliquod praesens seu futurum
indicat,
nec a prophetis
praeteritis contrarium nunciat.
[8]
Qui si Latine notaretur, fieret quaestio, cur Latinis
et Arabicis literis non distingueretur : dic : Imo credentibus uiam rectam et
salutem praedicat. Incredulorum autem auribus plumbum, oculisque
caecitas inhaeret. Unde illos a loco longinquo uocabimus :
libro Moysi tradito
plures contradicebant, unde inter illos uelox fieret iudicium, nisi
propter uerbum diuinitus firmatum. Sed illi licet dubitent,
omnis benefaciens sibi
prodest, omnis quoque maleficus sibi nocet, Deo nocente nemini.
¶ Apud Deum solum est horae noticia, qui modum et
quantitatem foetus, et partus arboris et foeminae perfectissime
dinoscit. Cui interrogandi demum incredulos, ubi sui sint
participes ? inquient, Nos nescimus. Eorum enim nullus nobiscum est.
Ab illis enim prius
adorati, non opinati se talem causam habituros, discedunt.
Nullus desperet orare
propter bonum. Cum cuiquam malum accidit, desperat :
cum bonum ei tribuitur, ait hoc
esse suum, negatque resurrectionem illa hora futuram.
[9]
Ad Deum tamen
se conuertens, bonum apud illum inueniet. Nos quidem singulis opera
sua monstraturi, grauissimum malum incredulis inferemus,
[10]
qui prosperitate contingente
operari bonum cessant : malo quidem accidente, multum orant.
¶
Nonne uidere queunt, hoc a solo Deo compositum esse ? Nec tamen illi
credunt. Quis est peior illo, qui tam longum errorem incurrit ?
Ego tamen illis diuina
miracula, praeceptaque coelique uirtutes, ut uerum percipiant,
patefaciam. Nonne sciunt Deum esse testem omnium ?
Illi uero non credunt se redituros
ad Deum, omnia scientem et continentem.
