AZOARA XLIX.
In n. etc.
Hunc librum
ab incompraehensibili sapienteque Deo compositum,
tibi cum ueritate dedimus. Deum
itaque dantem tibi legem puram,
corde puro iugiter inuoca.
Aduocantes etiam alios Dei loco, non alia de causa
faciunt, nisi ut Deum pro illis exorent. Deus autem illorum errorem
et controuersiam discutiet, qui mendacibus et incredulis uiam rectam
non aperit.
[1]
Si Deus
filium sumpsisse uellet, optimum et clarissimum a se creatorum
acciperet : quod ipse plurimum abhorret.
[2]
Est enim unus et solus Deus, fortis et potens, coeli
terraeque creator, uerus, inaestimabilis, ueniaeque largitor. Qui
diei noctem inducens, et econuerso solem et lunam ad terminum
statutum promoueri iussit, humanumque genus totum produxit,
consequenter ex uno
patre, ab eodem sua muliere sumpta, uosque formando tribus obscuris
receptaculis disposuit : Et bestiarum octo parilia fecit. Hic inquam
Deus est dominus uester, rex totius mundi, praeter quem non est Deus
alius.
Cur igitur non
conuertimini, timentes eum. Incredulitas quidem uestra minime
sollicitat eum. Sed ipse uult suos esse credentes, et glorificantes
eum, ut sic suis prosint animabus. Cum ad Deum secretorum cordium
cognitorem, dicturum singulis singulos actus suos, uere redibitis,
ulterius precare desistite.
Quilibet malo laesus, Deum corde puro precatur :
liberatus saepius illius precis obliuiscitur, ponens illi similem,
uiam rectam exeundo. Perseueret igitur paulisper in incredulitate
sua, quoniam igni deputabitur.
Omnis autem inuocans Deum die noctuque, et adorans,
diemque futuram timens, diuinam secure misericordiam expectet. An
stulti sapientibus coaequantur ? Hoc quidem nulli nisi discreti
percipiunt.
¶
Omnis quidem Deum timens, et credens, ac benefaciens, in hoc mundo
misericordiam diuinam assequetur. Deus enim cuius est terra
spaciosa, merentibus bonum innumerum tribuit :
cuius est mandatum, quod ipsum
inuocem corde puro, legemque missam imitando,
credentium primus existam.
[3]
Aliter autem graue malum
subibo.
Deum itaque,
legemque suam corde puro constanter imitor :
[4]
uos uero, quos uultis inuocate.
Perditores suarum animarum, suaeque gentis, saeculo futuro ueraciter
et euidenter perdentur.
Ignis enim eos undique teget. Deum taliter suos
homines terrentem, summe timete,
qui plenum praebet gaudium, diabolos et idola
linquentibus, et ad Deum solum se conuertentibus.
Auscultantes uerbum meum, recta uia
iugiter incedant, melius imitando. Illos enim, sicut sapientes, ad
uiam rectam dirigimus.
¶
Tune uis igni deputatos ab ipso proiicere, cum super eos uerbum
diuinum sit firmatum ?
Soli timentes Deum, mansiones gradatim distinctas
subtus fluentibus aquis, Deo nunquam diuertente se a mandato suo,
possidebunt.
Deus quidem
de coelis in terram aquas demittit, quibus sementes primo uirides
educit, et easdem deinceps croceas, tandem siccas efficit : Quod
satis sapientibus est admirandum.
[5]
¶
Cui Deus cor ad credendum aperit, suam lucem immittit : Corda uero
lapidea gestantes, contra diuinam inuocationem, euidenter in
erroribus et tenebris inhabitant.
Cum timentes Deum uerbum oportunum, uidelicet librum
ubique consonum sibi audiunt, capilli suorum capitum eriguntur,
cordaque mollescunt ad opis diuinae petitionem, dicendo : Veraciter
hanc esse uiam rectam Dei, docentis eam, quos uult.
[6]
A quo quilibet
deuiatus, nunquam ab alio dirigetur,
quin faciei suae malum diei futurae grauissimum
incumbat, cum nos incredulis mala sua peracta gustare
[144]
praeceperimus.
Antecessores quoque suos nostris nunciis
contradicentes, malum improuisum tetigit,
et huius saeculi dedecus incubuit,
et alius saeculi malum multo peius, atque perditio. Nos quidem in
hoc Alchoran
Arabico,
falsitatis experte,
plures induximus similitudines, ut sic memores atque
scientes efficiantur homines.
[7]
Fuit uir quidam habens quendam participem fidelem et
unanimem, et alium nequam et dissidentem. Illine similes et aequales
esse censentur ?
[8]
Hoc exemplum a pluribus (Deo gratias) est
ignoratum.
Tu quidem,
sicut et omnes alii, mortalis existis,
dieque futura coram Deo causam et iudicium omnes
habebitis.
¶
Nemo deterior est illo, qui Deo mendacium imponit, et ueritati
uenienti contradicit. Nonne locus est incredulis in gehenna ?
ueritatem ferentes,
atque firmantes, Deum timent,
et apud illum omne suum uelle, prout boni merentur,
habebunt.
Deus enim
illis peccata dimittit, et munus suis operibus melius et maius
efficit.
Increduli
propter imagines suas inuocatas Dei loco, tibi terrorem immittunt :
Sed Deus ipsomet teste,
suos potenter uindicabit, qui est uindex optimus.
Quo docente quemlibet
uiam rectam, directe procedit :
quemlibet uero deuiare faciente, nunquam dirigetur.
[9]
Poteruntne,
quos inuocatis loco Dei, mihi bonum a Deo uolente propositum
auferre, uel malum repellere ? Deo quidem ego me commendo, cui se
commendant omnes sapientes.
Operimini uos more uestro, sicut et ego meo :
uidebimusque,
cui malum
perpetuum et dedecus accidet.
¶
Licet tibi missus sit liber diuinitus ad opus gentis, non tamen sis
custos, nisi perficientium uelle tuum. Quilibet namque sibi,
uidelicet ueram uiam seu falsam sequens, operabitur.
Morientibus mortis hora, caeteris
hora sopitionis, Deus animas extrahit : quibusdam item reddens eas
ad horam scitam, quibusdam nunquam, omnia pro suo uelle faciens :
Quod mirandum est sapientibus.
[10]
[11]
Loco Dei sumuntur, quorum alius precatur pro alio.
Illi tamen imperio sensuque carent penitus.
¶
Deus solus est prolocutor, et iudex coelorum et terrae, ad quem
omnium fiet reditus.
Eorum tamen corda, qui saeculum aliud futurum non
credunt, diffugiunt, audiendo Deum solum inuocandum esse :
Caeterorum autem Dei loco sumptorum, inuocationi congaudent.
Deus autem coelorum et
terrae conditor, omniumque secretorum cognitor, dissensiones et
contrarietates omnes discutiet.
Si quilibet incredulus totius terrae substantiam
duplicatam possideret, die qua non est aestimatum,
[12]
quam saepius ab illo derisum sibi
singulis peccatis suis reuelatis aspiciet, eam totam pro se
redimendo praeberet.
[13]
Hoc
enim malo sibi contingente, Deum intente precatur : adueniente bono,
firmat hoc sibi nullatenus esse datum, nisi per sapientiam suam. Sed
plures hoc ignorant :
antecessores quoque suis malis uisis, peccatisque
reuelatis, hoc eodem uerbo potiti sunt. Sed totum lucrum suum nil
eis profuit,
sicut non
suum perdendis quicquam proficiet.
Nonne sciunt, Deum huic substantiam multam, illi
paucam pro uelle suo tribuisse ? quod credentes admirantur ?
[14]
Gens mea, quae nefanda
peccataque perpetrauit, ne desperet. Deus enim ipse misericors
peccata dimittit.
¶
Deum igitur ante malorum aduentum adorate : Ad ipsum autem conuersi,
et sequentes librum
optimum, uobis diuinitus datum.
Malo
namque subito uobis non tractantibus inde superueniente, nullum
habebitis adiutorem uel uindicem.
Omnis enim anima mala, tunc suum conquerens
infortunium, dicet : Quare derisionem feci ? non ex Dei parte
derisor extitit.
[15]
Vel
inquiet : Si me Deus ad uiam rectam dirigeret, timens essem :
Et si nunc mihi daretur
reditus,
[145]
bonum efficerem.
Respondebit dominus ipse : Nuncio
uobis misso contradixistis increduli, unde nunc malum et perditionem
incurrite.
Imponentes
Deo mendacium, facies suas illa die nigrescere uidebunt, ingressuri
gehennam, quam sibi lucrati sunt.
Timentes autem et bonos Deus
creans omnia, cuius sunt uniuersa,
mali totius et timoris expertes efficiens, saluabit.
Vosne uiri nescii, me
quenquam nisi Deum solum adorare, persuadetis ?
Ex praedecessoribus meis percipio,
me perdendis associandum,
si Deo participes ponam, sicut et illi fecerunt,
cuius tota multitudo
nequiuit, quantum Deus solus : cuius pugnus in futuro saeculo totam
terram includit, in cuius dextera coeli cuncti prorsus inuoluentur,
et incredulorum dicta respuit.
Ipsum igitur adoro : Illi gratias reddo.
Primo quidem buccinae sonitu morti
succumbent omnia, nisi quae Dei uoluntas protexerit : Secundo
sonante, singula reuiuiscent,
[16]
Deique splendore coeli et terra splendescent.
Tum Deus omnium cognitor
cum prophetis
interfectis accedens, omnia cum ueritate iudicabit, nemini facturus
inuiuriam,
omnique suum
meritum completurus,
multasque gentium cohortes ad ipsius inferni portas
ducturus. Illi deinceps ab inferni ianitoribus quaesiti, Nunquid
neminem nuncium de die illa praedicantem habuissent, respondebunt,
Ita. Sed uerbum mali super incredulos firmatum est.
Dicent et alii : Portas igitur
intrate, perpetuam ibi mansionem facturi.
¶
Cohortes timentium ad paradisi ianuas ducendae, et praecepturae sibi
portas aperiri, hoc a ianitoribus responsum audient : Salus Dei
super uos bonos. Introite, hic sine fine mansuri.
Unde gaudentes illi, gratias Deo
reddent, ob uerbum suum uerax : Quoniam ipsi prius ab ipso telluris
haeredes constituti, demum in paradiso, optima beneficiorum mercede,
uelle suum omne perficiunt,
uidentes circa Deum angelos illius, circa precantes
gratiam, et iudicantes inter gentes.
[17]
