AZOARA XLV.
In n. etc.
[1]
Deo quisque
bonus gratias reddat, qui coelorum et terrae conditor, angelorum
quosdam habentes duas alas, quosdam tres, quosdam quatuor, (cuique
etenim pro uelle suo commodum auget) misit :
quo beneficium cuilibet
dare uolente, nemo disturbare :
prohibente uero, nemo dare poterit.
[2]
Ipse namque solus
omnipotens, solus omnia faciens, uobis coeleste terrestreque bonum
praebens, praeter quem non est alius Deus, omnibus imperat.
Cur igitur o uiri suorum
beneficiorum
[136]
immemores estis, et in eum non
creditis :
Si tibi
contradixerint, similiter et praedecessoribus prophetis fecerunt.
[3]
Omnium tamen Deus finis est,
cuius omne mandatum uerum est. Ipsius itaque
praeceptis contradicere, uel huius saeculi uitae confidere
nullatenus uelitis :
[4]
sed
diabolum uobis semper aduersantem, aeterni ignis malique
persuasorem, prorsus contemnentes euitate.
Increduli quidem graue malum,
credentes et benefacientes ueniam et gaudium habebunt.
[5]
Perseueret in factis iniustis, cui
placent : nec hoc tibi molestiam inferat. Deus enim sciens hunc
deuiare, illum recte procedere, pro uelle suo perficit :
qui cunctos alia uice uiuere faciet
aequali potentia, qua terram excitat per uentos et nubes atque
pluuias.
[6]
Apud Deum est
omnis operis uerbique boni sublimatio : Peccatoris uelut graue malum
passuri, fiet opus omne incommodum et insusceptibile.
[7]
¶
Deus e terra uos plasmauit, et deinceps e spermate sui consimiles
produxit : sine cuius scientia nulla mulier fit grauida, nec uita
cuiusquam augetur, nec minuetur, nisi secundum libri
praedeterminationem.
[8]
Ipse item aquas dissimiles condidit, hanc uidelicet
dulcem potui bonam, illam salsam et amaram, e quibus carnes recentes
comestui, et uestes ac ornatus elicitis, et in illis nauigando
curritis : Inde grates ipsi Deo reddere debetis.
Ipse quoque diem nocti, et e
contra, inducit : Solem et lunam ad terminum statutum promoueri
praecepit. Et ille quidem est Deus uester, omnibus imperans, omnia
regens. Illi uero quos adoratis Dei loco, nec etiam quantum est
alkitiner mandant,
nec
uocati audiunt : et licet audirent, minime responderent, saeculoque
futuro uobis contradicent. Scito te nullum dicere uobis hoc, nisi
scientem,
uos quidem
omnes erga Deum omnibus abundantem semper glorificandum, pauperes
estis :
cui
nequaquam esset difficile
uolenti omnes uos
perdere, et cum gente noua redire.
Tu peccatum omne dicendo seu gerendo semper euita,
Tantum timentes Deum et orantes castigans. Omnis benefaciens, sibi
prodest. Ad Deum autem omnes redibunt,
[9]
coram quo non sunt aequales caecus et uidens,
nec lux et tenebrae.
¶
Non item coaequantur feruor et refrigerium,
nec uiuus et mortuus. Deo quidem
auditum cui uult praebente, cum sit omnipotens,
tu nequaquam,
cum sis castigator tantum
a nobis missus, ueritatis nuncius,
mortuos audire facies.
Si tibi contradixerint, similiter
et legatis prius missis cum uirtutibus diuinis et psalterio,
libroque lucido.
Omnibus
enim gentibus legatos misimus,
quibus contradictis incredulos confudimus :
Quorum quis esset finis
perpende.
Soli tamen
sapientes Deum sublimem, ueniaeque datorem timent,
[10]
qui per aquas coelitus missas
arbores multimodas, et montium has partes albas, illas rubeas,
coruosque nigros
et
homines et bestias ac pecora coloris multimodi condidit.
Librum diuinum legentes et orantes,
nostraque bona sibi commissa clam et palam distribuentes, sperent
mercaturam nullatenus decepturam eos, sed sua merita completuram.
Deus enim glorificandus
ueniam tribuit, meritumque multiplicat.
¶
Hunc librum ueracissimum tibi missum confirmantem, quod tuis inest
manibus,
haereditatem
tribuimus bonis hominibus : Quorum quidam animabus suis nociui sunt,
quidam uero minime, quidam uero benefici.
[11]
Et hi lucrum maximum,
[12]
uidelicet paradisum, ubi
torques aureos et margaritas, uestesque sericeas habebunt.
adepti autem, Deum pium
et gloriosum laudabunt :
eo quod eis illius curiae mansionem absque tactu
laboris et mali praebuit.
Increduli uero focum gehennae mortis, et
alleuiationis expertes possessuri, secundum commune meritum
incredulorum
clamabunt :
O Deus, eiice nos hinc, et amodo melius operibus praeteritis
properabimus. Deus autem respondebit :
[137]
Nonne uobis nuncium misi, uitamque tribui, ut memores et
sapientes efficeremini ? Malum tutoris et uindicis expertes gustate.
Deus quidem scit cordium
et coelorum ac terrae secreta,
qui uos praedecessorum uicarios, auditores et
mandatores in terra constituit. In quem quisquis non crediderit, nil
coram ipso, nisi damnum et iacturam sentiet.
Vestri participes inuocati loco
Dei, quam in terra potentiam, uel quam coeli portionem habent ? An
misimus illis librum illius sectae doctorem ? Mali uero malos, non
nisi cum nugis, et male castigant.
¶
Deus quidem coelum et
teram
terram
suis in locis immobiles tenet : quo mouente illos a loco
suo, nemo retinere poterit.
Licet nunc iurent, se futuros meliores suis
antecessoribus, si nuncium haberent : tamen nunc missus eis nuncius,
nil nisi praesumptionem, et incredulitatem, et a bono discessum
augmentat.
[13]
[14]
Mores enim
tantummodo patrum suorum obstinaciter amplectuntur : Sed mos diuinus
est immutabilis.
Quare
non perscrutantur fines suorum antecessorum, qui potentiores et
ditiores illis, nunquam omnipotenti sapientique Deo in coelis
terraue quicquam auferre poterant ?
[15]
Si Deus autem illico de factis hominum se uindicaret,
nihil in mundo dimitteret. Sed ipse prouidus et patiens, eos ad
horam terminatam differt, in cuius aduentu Deus optime perspicit,
quid suis facturus est.
