AZOARA XXXIIII.
In n. etc.
[1]
In hac azoara diuinitus posita, res manifestas ad hominum memoriam
scripsimus.
Omnis
adulterans, centum ictus suscipiat in multorum praesentia : ut sic
tum correptus, tum uerecundatus, ulterius ab illo peccato omnibus
bonis illicito cesset. Nec quis Deum legemque diuinam timens, aliqua
super hoc pietate moueatur.
[2]
Imponentes adulterium bonis foeminabus, nec hoc
quatuor testibus probantes, ictus octuaginta patiantur, nec
ulterius, quoniam iam uicti sunt, credantur :
nisi se conuerterint, et
benefecerint. Illis etenim Deus dat ueniam.
Imponentes quicquam suis uxoribus
absque testimonio, quater iurent se uerum dicere,
quintaque uice dicant, Maledicamur,
si mentimur.
[3]
Mulieres
quoque ne puniantur, econuerso quater iurent, illos fuisse mentitos,
et quinto precentur se
ipsas destrui, si illi ueridici fuerint,
[4]
[5]
nisi Dei ueniae datoris et
sapientis pietate subueniente.
¶
Huiusmodi mendaciorum illatores sciant, hoc sibi pessimum esse,
bonum nequaquam. Omnem etenim suorum peccatorum effectus percutiet.
Huius autem sceleris author summo flagitio punietur.
Quando uerbum huiusmodi turpe de
bonis uiris seu mulieribus audietis dictum, dicentem castigate, ne
uelit hoc dicere, cum in illis nil sit nisi bonum.
Et coram Deo
mendax censetur, quatuor carens testibus, oreque proferens
ignoratum.
Licet hoc
apud homines leue uideatur, apud Deum uero difficilimum,
hoc
saeculoque futuro malum dedecusque grauissimum patietur, nisi diuina
pietate dilectioneque subueniente.
Deus enim incompraehensibilis pietate mouetur, ueniamque
largitur omnibus se conuertentibus, et benefacientibus,
qui uos castigat, ne unquam ad tam foetidum uerbum declinetis.
[6]
¶
Vos uiri boni, nullatenus errorem diaboli, persuadentis illicita
tantum, sequamini. Omnis enim illius sequax, est erroneus : Diuina
uero bonitas abundantiaque, gratuita superueniens, constantem et
bonum, solique Deo deuotum efficit. Solus enim Deus omnia uidens et
audiens, sibi placitum purgat et firmat.
[7]
Abundantes proculdubio et
pecuniosi, benefaciant suis propinquis, et pauperibus, ac praedatum
ac peregrinatum amore Dei proficiscentibus : ueniamque faciant,
sicut et ipsi Deum condonatorem exoptant.
[8]
Male loquentes de mulieribus
castis, et credentibus, ac iugiter orantibus, hoc saeculoque futuro
remouentur a Deo, grauiter illos cruciaturo.
Cognoscent autem eum ueracem esse
die, qua suam adimplebit legem,
et omnium actus lingua sua simul et manus ac pedes
testificabuntur.
[9]
Meretrices et immundae cum similibus conueniunt :
castae bonaeque sibi comportionalibus gaudent : Hisque omnes
adiectis turpibus mundi, ueniam uictumque bonum accipient.
Vir bonus, nullius nisi
sui domum, nisi aduentu suo patefacto, ingrediatur : Et tunc
intrinsecus salutet. Hoc enim bonum est.
[10]
Nemine uero reperto, non intret,
nisi iussus. Iniuncto quidem sibi recessu, pareat. Hoc enim uult
Deus, omnium cognitor.
Domos autem desertas indubitanter ingrediatur omnis
illic aliquid habens. Deus quidem scit aeque reuelatum et occultum.
[11]
* Bonae foeminae suos
uisus, quam licet, tegant, membraque genitalia similiter. Hoc enim
est optimum apud Deum, omnes suos actus dinoscentem.
[12]
¶
Mulieres itaque bonae se curent, ne lunaticum aspiciant,
[113]
suoque peplo tegentes collum, et pectus,
omnemque suam pulchritudinem, nisi quantum apparere necessitas
cogit, celent omnibus, speciemque pedum etiam eundo, nisi maritis
suis, eorumque suisque parentibus et filiis, atque priuignis et
fratribus, atque nepotibus, et ancillis, omnibusque non suspectis,
suae subiectis manui, uel prius non pollutis.
Ad Deum autem omnes conuertamini :
quod est uobis optimum.
[13]
Vestras clientes tum de gente uestra, tum
captiuas, si bonae fuerint, ducite, nullam unquam uim illis
inferentes.
Quae licet
pauperes sint, a Deo ditissimo, datoreque largifluo pecuniam
adipiscentur. Nequeuntes autem eas ducere propter inopiam abstineant
se, usquequo Deus illos ditet de sua pecunia. Dilectis quidem et
bonis agnitis, diuites et potentes de pecunia Dei sibi commissa uel
cito tribuant, uel scripto notent. Huius amor saeculi a nemine bono
quaeratur. Deus tamen inde ueniam et misercordiam faciet.
Iam praelibatis praedecessorum
exemplis et factis, unde castigamen sibi timentes assumant :
[14]
Sciendum est
omnibus, Deum coeli terraeque lucem comparari lychno lampadis
uitreae, stellam clarissimam imitantis, ex arboris fructu fere
lucentem sine foci attactu, uidelicet oliuae nec orientalis nec
occidentalis accensae : qui suam lucem clarissimam, cui uult,
patefacit : et quos uult, exemplis bonis instruit, omnium doctor et
cognitor.
[15]
In domibus Dei
praecepto structis, ad ipsius adorationem et inuocationem uenite
uespere et mane.
Nemo
cogitet de mercaturis, uel huiusmodi negotiis, sed de beneficiis, ac
decimis dandis, et orationibus, adorationeque diuina, timoreque
diei, qua nutabunt oculi cordaque sua.
Sed Deum uoto precetur supplici, ut ei melius suis
meritis efficiat, et ex suis diuitiis augeat : qui cui uult, dona
facit innumera.
Incredulorum quidem opera nebulae montibus incumbenti
comparantur :
[16]
quam sitientes aquam opinati, illucque progressi, nil
inueniunt, praeter Deum sibi suum numerum complentem, sicut
computista promptissimus agit.
aut uelut umbra in mari magno, cum undam unda
superuenit, et nubium nigerrimarum series incumbit : quando quilibet
manum extollens, eam minime uidere poterit. Omnis enim luce caret,
nisi cui Deus dederit,
quem inuocant uniuersa coeli terraeque, simul et aues
continuatim,
[17]
quorum quodque suam orationem, orandique modum scit,
ipseque Deus omnium dinoscit opera.
¶
Dei quidem est omnium coelestium terrestriumque iudicium, et ad
ipsum omnium erit reditus,
ipsius quoque potentia nubes disgregat, et annectit,
et hanc illi superponit : Unde producit aquam, lapidesque fulgureos
de coeli sublimitatibus emittens. Hos inde percutit, illos minime,
suaqua inde lampas fulgurans, uisum aspicientibus impedit,
diem nocte transmutat,
et contra bestias ex
aqua producit : quarum quaedam utero suo prorepunt, quaedam bipedes,
quaedam quadrupedes existunt. Deus enim omnipotens omnem suam
uoluntatem in effectum ducit,
et quos uult, ad uiam rectam dirigit.
Pluribus autem confitentibus se in
Deum credere, suumque prophetam imitari, eorum quidam infirmae fidei
se diuertunt,
istique
negligunt uerbum bonorum inuocantium Deum atque prophetam, ut inter
eos discutiat :
et dicentium, nos uidimus, et secuti sumus Deum,
non timeant malum illaturum illis malis.
Sequens autem Deum, atque prophetam, uoto suo
potietur.
[18]
¶
Iurantibus per Deum se facturos exitum, si praecipiatur illis, dic,
nec iuramento firment quicquam ab illis nequaquam agendum, cum Deus
omnia uideat :
cuius atque prophetae sequax omnis, bono calle
procedit.
Illos igitur
sequimini. Sin autem, ipsi prophetae nil aliud quam manifeste Dei
mandatum nunciare debetis :
[114]
sua
respondebunt opera, et uobis uestra.
Deus quidem bonos atque credentes priorum in terra
uicarios statuens, et legem sibi dilectam confirmans, omnem timorem
ab illis auferet, ut ipsum adorent, nec illi quenquam participem
ponant : Deinceps incredulus factus, malus erit.
Orationes, et eleemosynas, ac
decimas efficite, prophetam sequentes, usquequo uobis misericordia
tribuatur.
Non opinentur
increduli, se semper sic in terra mansuros. In ignem enim uiamque
malam proficentur.
De
ingressu quidem uobis subiectorum, seu minime ter pollutarum, uel de
uestro super eos absque appellatione minime curandum.
Cum autem ad mulieres accedunt,
non
intrent antequam clament : sicut et de prioribus diximus.
[19]
Ita sua
praecepta Deus explanat sapientissimus.
[20]
Mulieres annosae, nuptiisque desperatae, minime se
poliant uel ornent : sed bene se discooperiant. Se tamen tegere
commendabilius est Deo, cuncta uidenti et audienti.
De caeco rursum, uel infirmo, uel
claudo nullatenus tractandum. Non curetis item, quid edatis in
domibus uestris, uel utriusque parentis, seu fratrum, uel sororum,
uel patruorum, aut amitarum, seu auunculorum, seu materterarum, seu
loco supposito clauibus amicorum uestrorum.
[21]
Seu simul omnes
comedatis, seu omnes disgregatim. Ingredientes quidem domos,
salutate repertos illic. Deo namque placet salutatio.
Sapientes autem, et in Deum
credentes, suoque prophetae parentes, et ab ipso cum eo iuncti,
quaerentes ante suum discessum, quid acturi sint, quibus tu pro
libito consilium dabis, Deusque ueniam. Boni namque sunt.
[22]
¶
Non inuocet quisquam uestri Deum uel prophetam, sicut uestri quis
alium. Ipse namque dinoscit omnes : uolentes suis abrenunciare
praeceptis : quibus maxime cauendum. Malum enim grauissimum illis
accidet
a Deo, cognitore
uoluntatum omnium, et omnium rege, cunctis sua facta monstraturo,
die qua cuncta redibunt ad eum.
