AZOARA XXV.
Hic est liber et Alchoran euidens,
hora quidem ueniet, qua uellent omnes increduli
credentes existere.
Quod
adhuc ueracissime scient, licet nunc nec comestiones nec actus infra
uelle suum reprimant.
Nos
quidem adhuc nullam uillam pessundedimus, nisi prius ei libro scito
tradito.
Gens item nulla
suum antecedet terminum, uel succedet.
[1]
Dicentibus, te
daemoniacum esse cum hoc libro uenientem,
et se tibi minime credere uelle,
nisi cum angelis mentiri nolentibus aduenisses,
nos firmamus, hunc librum a nobis
esse positum, cuius nos custodes perseuerabimus.
Omnes quoque caeteri prophetae
praemissi,
ridiculum et
contumelias passi sunt.
Quanquam enim nostros in suis antecessoribus effectus
uiderint,
non minus
suorum cordium prauitas eos nostris resistere praeceptis et errare
perficit.
Et si coeli
ianuam ut sursum ascenderent, eis patefaceremus,
dicerent, Oculorum nostrorum
ebrietas nos nil uidere permittit : sumus etenim incantati.
Ego quidem in coelo
signa disponens, ad ipsius ornatum et pulchritudinem uidentibus
apparantem,
ipsum ab
omnibus malis diabolis custodio,
praeter auscultatum uenientem, quem sidera fugientem
lampas assequitur.
Terram item extendens, illique montes altos apponens,
et omnes res ponderosas in ea nasci faciens,
uobis illic uictum remue
gestabilem, cui uos nihil redditis, constitui.
¶
Non est ibi quicquam a nobis absconditum, qui certum modum atque
mensuram ubique seruamus,
uentis imperantes, et imbres ad rerum uegetationem,
quos minime pro libro retinere queunt, e coelo dimittentes,
uitam damus, et mortem
inducimus, omnium heredes.
Nos quoque natos et nascituros agnoscimus,
omnes coadunaturi, cum simus
potentes atque periti.
Nos item hominem de terra et luto,
[2]
diabolo prius ex igne pestifero
creato,
plasmauimus.
Cumque me plasmaturum
hominem de luto,
et
eidem animae meae portionem insufflaturum angelis intimaui,
[3]
illis
iniungens, ut se coram eo proiicerent,
humiliantes omnes paruerunt.
¶
Praeter Belzebub, se subiicere nolentem.
Qui cur hoc faceret interrogatus a
Deo,
dixit : Qualiter
homini de luto coenoque nigro plasmato me subiiciam ?
Respondit Deus : Quoniam malus es
et nequam, descende a me
usque ad alium diem reiiciende.
Ipsi quidem terminum ad diem
publicae resurrectionis postulanti,
Deus inquit :
Ad diem horae scitae
terminum posui.
Ipse quidem nequicia plenus respondens ait : Ob hoc
in me perpetratum a te, faciam eis suisque mundana pulchra uideri,
eos omnia mala docturus,
praeter gentem, quae bono puroque corde te super
omnia diligat.
¶
Inquit Deus : Meae gentisque meae uiae rectae sunt :
unde tu minime potens es credentium
in me, nisi tantum eorum qui malos uestri secuti fuerint :
quorum omnium uobiscum
fiet congregatio in inferno
[4]
septem portis discreto, quarum quaeque portionem
notam recipiet.
[5]
Timentes
Deum, paradisum
cum
salute timoris expertes ingrediantur :
quorum cordibus omnem tollemus maliciam, fientque
fratres † exsectis
[6]
deliciosissimis,
[86]
mutuo
sese respicientes,
nunquam illinc eiiciendi, nec aliquo labore maloue
laedendi.
Dic meae
genti, quoniam ego sum misericors, ueniaeque largitor,
et in manu mea malum grauissimum
retinens.
[7]
¶
Eidem quoque manifesta, quod hospitibus Abrahae
ad eum ingressis, eumque
salutantibus contigit. quos Abraham uidens inquit : Ego uos non
mediocriter timeo.
Inquiunt illi : Timere desiste. laetos namque rumores
de puero sapiente a te generando ferimus.
Quibus ipse : Hoc mihi quomodo
gaudium accidet, cum sim senex ?
Inquiunt : Gaudium est uerum, sed tu minime despera.
Inquit ipse : Nullatenus
desperabo, cum hoc nemo nisi malus agat.
An alia de causa aduenistis
nuncii ?
[8]
Responderunt :
Ad malorum hominum
Loth
perditionem,
et illius suaeque gentis,
praeter mulierem suam
antiquissimam,
liberationem atque salutem accessimus.
¶
Illis igitur nunciis ad gentem Loth uenientibus,
dixit ipsa, Se nequaquam eos
agnoscere.
Quibus ipsi
responderunt : Nos uenimus, uobis ignorata patefactum,
nil falsitatis admixturi.
Secretoque Loth sic
conueniunt : In parte noctis tu cum gente tua fugiens, illam
subsequere, non alias uisum dirigens : et uade quo tibi ductum
praebebimus.
Haec enim
gens a primo ad postremum delebitur.
Illis deinceps ciuitatis illuc cum gaudio
properantibus,
Loth
inquit : His meis hospitibus obsecro,
nullatenus malum seu dedecus inferatis,
sed Deum timete.
¶
Illi quidem interdicebant ei, ne causam illam tractaret ulterius.
Quibus Loth : Per Deum,
uos sectam pessimam amplectimini. An uos uexat ebrietas ?
En filiae meae, quibus pro uelle
uestro potiamini.
Illos
autem obstinaces uox excelsa turbauit,
summa deorsum et ima sursum uergens, eosque funditus
pluuia lapidea subruit.
Quod discretis admirationis satis imprimit.
Hanc itaque rectam uiam,
non illud malorum
prodigium, credens sequatur.
[9]
De hominibus arbores inuocantibus, et sic temerarie
deuiantibus,
nostram
uindictam sumpsimus :
sicut et homines. Alhigero, nostris prophetis
contradicentes, prorsus deleuimus.
¶
Ipsi namque nostris uirtutibus sibi missis minime credentes,
in rupibus secando domos
sibi subterraneas, ad sui protectionem atque salutem aedificabant :
quibus nostra uoce
diluculo sumptis,
omne
suum opus minime profuit.
Nos coelum et terram, et illis uniuersa contenta cum
ueritate creauimus. Horaque ueniet uestrae formosae ueniae.
septem uerbis et
Alchoran immenso tibi nostra gratia dato,
[10]
nullatenus oculos ad maritatas
erigas, nec eas in corde tuo concupiscas, sisque subiecti cordis et
humilis,
teque nuncium
praecepta mea
disceptatoribus de Alchoran dubitantibus, facturum,
clarifica.
¶
Illos quidem discerptores,
per memetipsum iuro,
pro factis suis
atque sermonibus ante me uenire faciam.
Tu quidem interim illis mea praecepta notifica, ab
incredulis te retrahens,
et ab irrisoribus tuis ego te liberabo.
Deo Deum alium
[11]
associantes, an
uerum sit, ipsi scient.
Iamque uidemus hoc quodam modo suis mentibus dissonum
et molestum existere.
Tu
quidem Deum unum adora, eum inuocare, usque quo mors superueniet,
non desinens :
et te
humiliando, et infringendo, orationes funde.
